Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Περὶ Προσευχῆς

Περὶ Προσευχῆς


Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως κ.κ. Ἱερεμίου

1. πιμένω πάλι στήν προσευχή, γαπητοί μου ναγνστες, γιατί προσευχή εναι πολύ βασικό γιά τήν πνευματική μας ζωή. Το χουμε ρίξει λοι στήν δράση παραμελώντας τήν προσευχή. Καί μως, λα τά λλα ργα, ν δέν συνοδεύονται με προσευχή, πεθαίνουν, δηλαδή σβήνουν.

2. ταν λέγω προσευχή, ννο νά φήνουμε τήν καρδιά μας νά μιλάει λεύθερα στόν Θεό, στόν Κύριον μν ησο Χριστό καί στην Παναγία Του Μητέρα, τήν Παναγία μας. Να λέμε δέ στήν προσευχή μας λεύθερα ,τι θέλουμε, σάν τό μικρό παιδί πού λέει στον μπαμπά του «θέλω καραμέλες»! Εναι δέ πολύ γλυκό τό ξεχείλισμα ατό τς καρδις στην προσευχή, στόν Θεό μας, γιατί ατός εναι πλάστης καί δημιουργός μας. Θυμμαι τώρα μέ συγκίνηση τό σμα πού ψάλλαμε λα μαζί τά παιδιά στό Δημοτικό Σχολεο κατά την πρωινή προσευχή μας:

Προσευχής σημαίνει ρα,
κι καρδιά ς ξεχειλίσει,
π γάπη στόν Πατέρα,
στόν τεχνήτη το παντός!

3. Δέν πρέπει μως σάν ρθόδοξοι χριστιανοί νά λησμονομε τήν λειτουργική προσευχή. Δέν πρέπει δηλαδή στήν προσευχή μας να ρκούμαστε στό νά λέμε δικά μας μόνο λόγια, λλά νά προσευχόμαστε πό το Προσευχητάριο τς κκλησίας μας πρτα, σο βέβαια μπορομε, καί ς μήν τά καταλαβαίνουμε λα ατά πού διαβάζουμε. Πραγματικά, πό τόν ρθόδοξο χριστιανό δεν πρέπει νά πουσιάζει λειτουργική προσευχή, ο προσευχές δηλαδή καί ο ερές κολουθίες, πού χουν θεσπίσει ο γιοι Πατέρες μας και χουν καταγραφε στά λειτουργικά βιβλία τς κκλησίας μας. Γι ατό καί εναι μεγάλη νάγκη στά σπίτια μας νά χουμε τήν ερή Σύνοψη τόν Συνέκδημο, βιβλία πού νέθρεψαν γενεές γενεν ρθοδόξων χριστιανν. Θέλω να π, τι σάν ρθόδοξοι χριστιανοί πρέπει νά κάνουμε τό πόδειπνο, τούς Χαιρετισμούς στήν Κυρία Θεοτόκο, Παράκληση σ Ατήν καί λλες καί λλες προσευχές καί κολουθίες πού χει κκλησία μας. πειδή μως εστε ργαζόμενοι νθρωποι και κρίνοντας πό τόν αυτόν μου λέγω τι δέν θά μπορετε μονομις νά κάνετε τήν Παράκληση, γιά παράδειγμα, νά την κάνετε μέ τήν ξς οκονομία: Στόν τόπο τς ργασίας σας, ν πάρχει εκαιρία χρόνου, ρχστε πό μέσα σας μέ τό «Ες τό νομα το Πατρός....» καί διαβστε πό τήν Παράκληση σο μπορετε, σο τό πιτρέπει το διάλειμμα το χρόνου. Καί ταν τό καθκον σς καλε γιά τήν συνέχεια πάλι τς ργασίας, μέ τό «Δι εχν ...» σταματεστε τήν προσευχή. Και ταν πάλι παρουσιαστε νέα εκαιρία χρόνου, ρχστε πάλι μέ τό «Ες τό νομα το Πατρός....» και συνεχστε τήν Παράκληση πό κε πού τήν φήσατε. Δοκιμάζοντες ατόν τόν τρόπο, τό νά προσευχόμασε, δηλαδή, κατά τίς εκαιρίες πού μς δίνονται, θά το δομε πό τά πράγματα τι θά χουμε την χαρά κάθε μέρα νά κάνουμε τήν Παράκληση στην Παναγία μας καί τούς Χαιρετισμούς σ Ατήν, λλά καί λλες κολουθίες, χωρίς να παραμελομε τά λλα καθήκοντά μας. λαός λέγει: «Μέ τά τσιμπολογήματα παχαίνει νθρωπος». Καί μέ τά τσιμπολογήματα το χρόνου μες καί τήν γία Γραφή θα διαβάζουμε κάθε μέρα, στω καί λίγο, και προσευχή θά κάνουμε, χωρίς βέβαια ατά να μς κουράζουν, γιατί θά κάνουμε πράγματα πού μς εχαριστον. Καί τά πράγματα πού μς εχαριστον δέν μς κουράζουν, λλά ντίθετα μς εφραίνουν καί ταν τά στερούμεθα ρρωσταίνουμε.

4. Πάντως, ν επα τά παραπάνω, τι δηλαδή προσευχή μας πρέπει νά διαποτίζεται πό τά λειτουργικά Προσευχητάριά μας, μως δεν πρέπει νά μς λείπει και τομική προσευχή, προσευχή δηλαδή πό τήν καρδιά μας με δικά μας λόγια και γιά τά προσωπικά μας ατήματα. Γιατί σ ατή τήν προσευχή ξεχυνόμεθα περισσότερο καί τήν νοιώθουμε λοιπόν γλυκύτερα. λοι μας νομίζω στεκόμαστε στά πόδια μας πό ατήν την προσευχή.
ν δέν τά καταφέρουμε νά βρσκουμε χρόνο γιά προσευχή νά τήν ναπληρώνουμε μέ την μέ τήν πεντάλογο προσευχή «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΕ ΜΕ». ν εμαστε μόνοι στο χρο τήν λέμε δυνατά καί την πολαμβάνουμε καλύτερα. ν εμαστε σε παρέα μέ λλους τήν λέμε πό μέσα μας. Ατή τήν προσευχή, πού εναι μία μολογία πίστεως, μπορομε νά τήν λέμε καί στον δρόμο περπατώντας καί στο κρεββάτι ξαπλωμένοι καί νεβαίνοντας και κατεβαίνοντας σκαλιά καί παντο και πάντοτε.
Τέλος, λέγω τι προσευχή δέν πρέπει να γίνεται πό καθκον, πειδή δηλαδή μς το πιβάλλουν ο λλοι, λλά πρέπει νά γίνεται πό νάγκη τς ψυχς μας. Να γίνεται πό πόθο γιά νά συνομιλήσουμε μέ τόν πιο γαπητό μας, μέ τόν ρωτα τς καρδις μας. Καί γλυκός ρωτας τς καρδις το πιστο χριστιανο πρέπει νά εναι ησος Χριστός καί Μητέρα Ατο, Κυρία Θεοτόκος. γιος γνάτιος Θεοφόρος λεγε: «ησος Χριστός, μός ρως»!!!


Π η γ ή : «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΔΑΧΗ», Ὑπό Ἐπισκόπου Ἰερεμίου, Μητροπολίτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, Πέμπτη 20 Ἰανουαρίου 2011. http://www.imgortmeg.gr/


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.