Ἂς μὴν ἐπιδιώκουμε πρωτεῖα καὶ ἐφήμερες τιμὲς στὸν μάταιο τοῦτο κόσμο

Ἂς μὴν ἐπιδιώκουμε πρωτεῖα καὶ ἐφήμερες τιμὲς στὸν μάταιο τοῦτο κόσμο

Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ

Ἀδελφέ, γιατί πλανιέσαι καί, παρασυρμένος ἀπ' τὸ διάβολο, ἀνέρχεσαι σὲ ἀξιώματα ποῦ δὲν θὰ σὲ ὠφελήσουν, περιβάλλοντας τὸν ἑαυτό σου μὲ (ἐφήμερη) τιμή; Ἄκου τὸν ἀπόστολο, ποὺ λέει: «Οὐ γὰρ ὁ ἑαυτὸν συνιστῶν, ἐκεῖνός ἐστι δόκιμος, ἀλλ᾿ ὃν ὁ Κύριος συνίστησιν» (Β’ Κορ. 10:18). Ἀλλὰ καὶ ὁ Κύριος λέει: «Πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι, δόξαν παρὰ ἀλλήλων λαμβάνοντες, καὶ τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε;» (Ἰωάν. 5:44).

Σύνελθε λοιπόν, ἀγαπητέ, καὶ σκέψου γιὰ ποιὰ αἰτία ἀπαρνήθηκες τὸν μάταιο βίο καὶ τὸ διάβολο καὶ τὴν ὑπερηφάνειά του, καὶ πάψε νὰ φρονεῖς πιὰ τὰ κοσμικά. Δὲν ξέρεις ὅτι, ἂν καταφρονήσεις τὸν πλησίον σου πέφτεις στὴν ἁμαρτία τῆς φιλαυτίας καὶ τῆς κενοδοξίας;

Σκέψου, ὅμως, ὅτι τίμησες κιόλας τὸν ἑαυτό σου περισσότερο ἀπὸ τὸν ἀδελφό σου καὶ πῆρες θέση ἀνώτερη ἀπὸ τὴ δική του μὲ τὴ φιλονικία καὶ μὲ τὴ φιλαυτία καὶ μὲ τὸ νὰ μὴ θέλεις νὰ ταπεινωθεῖς μπροστά του. Ἄραγε, αὐτὴ ἡ κενοδοξία θὰ σὲ παρουσιάσει εὐάρεστο στὸ Θεὸ καὶ θὰ σοῦ ἐξασφαλίσει καὶ τὴ (δική Του) τιμὴ ἐκεῖ; Καθόλου. Γιατί ὁ ἴδιος εἶπε: «Ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος, ἔσται ὑμῶν δοῦλος» (Ματθ. 20:26-27).

Πρόσεχε λοιπόν, ἀδελφέ, μήπως, θέλοντας νὰ εἶσαι πιὸ πάνω ἀπὸ τὸν ἀδελφό σου, θεωρηθεῖς ἐλάχιστος ἐκεῖ, στὴ μέλλουσα ζωὴ (πρβλ. Ματθ. 5:19), καὶ ἀκούσεις αὐτὸ ποὺ ἄκουσε ἐκεῖνος ὁ φιλόδοξος πλούσιος, τὴν ὥρα ποὺ βασανιζόταν μέσα στὴν ἄσβεστη φωτιά: «Μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου» (Λουκ. 16:25). Γιατί εἶναι γραμμένο: «Τὰ ὑψηλὰ ἐν ἀνθρώποις, βδελυκτὰ παρὰ Θεῷ εἰσῖ» (πρβλ. Λουκ. 16:15).

Μὴν ἀγαπᾶς λοιπὸν τὴν τιμὴ τῶν ἀνθρώπων, γιατί δὲν παραμένει αἰώνια, σύμφωνα μ’ αὐτὸν ποὺ εἶπε: «Πᾶσα σάρξ χόρτος, καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου» (Ἠσ. 40:6. Α’ Πέτρ. 1:24). Ἀπαρνήσου τὸ ζυγό του ἐχθροῦ καὶ τὴν ὑπερηφάνειά του, καὶ βάλε τὸν αὐχένα σου κάτω ἀπὸ τὸν καλὸ ζυγὸ τοῦ Δεσπότη μας. Γιατί ὁ ἴδιος εἶπε: «Πᾶς ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται» (Λουκ. 14:11. 18:14). Καὶ ἀλλοῦ: «Κύριος ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσιν χάριν» (Παροιμ. 3:34. Ἰακ. 4:6. Α’ Πέτρ. 5:5).

Ας φοβηθούμε λοιπόν, αγαπητέ, μήπως πει και για μας, ότι: «Ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ» (Ἰωάν. 12:43), καὶ ἂς ταπεινωθοῦμε, γιὰ χάρη τοῦ Κυρίου, μπροστὰ σὲ ὅλους, γιὰ ν’ ἀξιωθοῦμε καὶ τὴν ἐδῶ καὶ τὴν ἐκεῖ ἀνάπαυση. Γιατί Ἐκεῖνος (πάλι) εἶπε: «Μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν» (Ματθ. 11:29).

Πηγή: «Μικρὸς Εὐεργετινός», Ἐκδόσεις Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς, Κεφάλαιο ΙΘ’: «Δὲν πρέπει νὰ ζητᾶμε τιμὲς ἢ νὰ θέλουμε πρωτεῖα. Ἡ ταπεινολογία ὄχι μόνο δὲν ὠφελεῖ ἀλλὰ καὶ βλάπτει, ἐνῶ οἱ ἔπαινοι δὲν βλάπτουν αὐτὸν ποὺ προσέχει», σελίδα 127.

Ἠλεκτρονικὴ πηγή: http://www.pigizois.net/I.M.paraklytoy/evergetinos/mikros_everg.htm