Τὸ Ἀλφαβητάρι τῆς ἀρετῆς

Τὸ Ἀλφαβητάρι τῆς ἀρετῆς

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου

Ἄρχιζε πάντα ἀπ’ τὸ Θεὸ καὶ πάντα τελείωνε μαζί του.

Βίου τὸ κέρδος εἲν’ αὐτό: τὴ μέρα σου καλὰ νὰ τελειώνεις.

Γνώριζε ὅλα τὰ καλὰ ἔργα τῶν δικαίων.

Δεινόν τὸ νὰ πεινάει κανείς, μὰ φοβερότερος ὁ πλοῦτος ὁ παράνομος.

Εὐεργετεῖς; Μάθε λοιπὸν πὼς τὸ Θεὸ μιμεῖσαι.

Ζήτα ἀπ’ τὸ Θεὸ νὰ σοῦ εἶναι σπλαχνικός, σὰν ὅμως εὔσπλαχνος εἶσαι καὶ ἐσὺ.

Ἡ σάρκα ἡ ἀνθρώπινη νὰ συγκρατεῖται πρέπει καὶ νὰ δαμάζεται γερά.

Θυμὸ χαλίνωνε, μὴ πέσεις ἔξω ἀπὸ τὴ λογική.

Ἴσια ψηλά τὸ βλέμμα σου, στὴ γλῶσσα νὰ ‘χεις μέτρο.

Κλειδὶ στ’ αὐτιὰ νὰ βρίσκεται, τὸ γέλιο σου νὰ ‘ναι σεμνό.

 Λυχνάρι νὰ πορεύεται ἡ λογικὴ μπροστὰ ἀπὸ κάθε σου ἔργο.

Μὴ σοῦ γλυστράει κάτω ἀπ’ ὅ,τι φαίνεται, ἐκεῖνο ποὺ ὑπάρχει.

Νὰ ἐρευνᾷς τὰ πάντα μὲ τὸ νοῦ, ὅμως νὰ πράττεις ὅσα ἐπιτρέπονται.

Ξένος πὼς εἶσαι, μάθε τὸ καλά. Γι’ αὐτὸ τίμα τοὺς ξένους.

Ὅταν στὴ γαλήνη ταξιδεύεις, τότε νὰ θυμᾶσαι τὴ φουρτοῦνα.

Πάντα νὰ δέχεσαι εὐχάριστα, ὅσα ἀπὸ τὸ Θεὸ προέρχονται.

Ραβδὶ νὰ σὲ χτυπᾷ τοῦ δίκαιου καλύτερα, παρὰ ὁ κακὸς νὰ σὲ τιμᾷ.

Στὶς θύρες τῶν σοφῶν νὰ πηγαινοέρχεσαι, μακρυᾶ ἀπ’ τὶς θύρες τῶν πλουσίων.

Τὸ μικρό, μικρὸ δὲν εἶναι ὅταν σὲ κάτι μέγα ὁδηγεῖ.

Ὕβριν χαλίνωνε, μακρυὰ ἀπ’ τὴν ἔπαρση μέγας σοφὸς νὰ γίνεις.

Φυλάξου σὺ ἀπ’ τὸ πέσιμο, σὰν ὅμως ἄλλος πέσει, μὴ γελᾷς.

Χάρισμα τὸ νὰ σὲ φθονοῦν, αἶσχος καὶ μέγα, νὰ φθονεῖς ἐσύ.

Ψυχὴ ποὺ στὸ Θεὸ προσφέρεται, εἶναι ἡ καλύτερη θυσία.

Ὦ, ποιὸς θὰ τὰ φυλάξει ὅλα αὐτά; Αὐτὸς καὶ θὰ σωθεῖ!