Θὰ ἀνεχόταν ὁ Χριστὸς τόση λάμψη στὴν Ἐκκλησία;

Θὰ ἀνεχόταν ὁ Χριστὸς τόση λάμψη στὴν Ἐκκλησία;

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ἐπισκόπου Ἀχρίδος

Ἀπάντηση σὲ ἐπιστολή

Στὸ προηγούμενο γράμμα μοῦ ἀπαντᾶτε πάλι μὲ ἐρώτηση: «Θὰ ἀνεχόταν ὁ Χριστὸς τόση λάμψη στὴν Ἐκκλησία;». Ὁπωσδήποτε. Τὸ ἀνεχόταν καὶ τότε, θὰ τὸ ἀνεχόταν καὶ τώρα. Τότε ὑπῆρχε στὰ Ἱεροσόλυμα ὁ ναὸς τοῦ Σολομώντα, ἕνα ἀπὸ τὰ σπάνια θαύματα τῆς ἀρχιτεκτονικῆς καὶ πολυτέλειας στὸν κόσμο. Τοῦτος ὁ ναὸς εἶχε περισσότερο χρυσὸ καὶ πολύτιμες πέτρες ἐσωτερικὰ ἀπ’ ὅ,τι ἔχουν σήμερα ὅλοι οἱ χριστιανικοὶ ναοὶ στὰ Βαλκάνια. «Καὶ ὅλον τὸν οἶκον περιέσχε χρυσίῳ ἕως συντέλειας παντός τοῦ οἴκου» (Γ’ Βασ. 6,22). Σ’ αὐτὸ τὸ ναὸ ἔμπαινε ὁ Χριστὸς πολλὲς φορές, ὅμως ποτὲ δὲν ἐξέφρασε τὴ δική σας σκέψη, ὅτι θὰ ἔπρεπε ὅλα αὐτὰ νὰ μεταμορφωθοῦν σὲ ψωμὶ καὶ νὰ φαγωθοῦν.

Αὐτὸς προέβλεψε τὴν κατάρρευση αὐτοῦ τοῦ ναοῦ καὶ ὁ ναὸς καταστράφηκε, ἀλλὰ ὄχι ἐξαιτίας τοῦ χρυσοῦ στὸν ναό, ἀλλὰ ἐξαιτίας τῆς λάσπης στὶς ἀνθρώπινες ψυχές. Ἐμένα μὲ εὐχαριστεῖ ποὺ δείχνετε ἐλεήμων πρὸς τοὺς φτωχούς, ἀλλὰ ἀκόμα περισσότερο θὰ μὲ εὐχαριστοῦσε ἐὰν δείχνατε ἐλεήμων μὲ τὴ δική σας περιουσία καὶ ὄχι τῶν ἄλλων.

Δὲν θὰ ἤθελα νὰ σᾶς δῶ ὅμως στὴν ἴδια πλευρὰ μὲ τὸν Ἰούδα. Θὰ θυμάστε πὼς ὁ Ἰούδας θέλησε κάποτε νὰ φανεῖ πιὸ ἐλεήμων ἀπὸ τὸν Χριστό… Διαβάστε τὸ δωδέκατο κεφάλαιο τοῦ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγελίου. Κάποια γυναίκα πῆρε ἕνα μπουκαλάκι μὲ πολύτιμο μύρο νάρδου καὶ ἄλειψε τὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ Ἰούδας, ὁ ὁποῖος ἀργότερα πρόδωσε τὸν δάσκαλό του γιὰ τὰ λεφτά, θύμωσε καὶ φώναξε: «Διατὶ τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς;» (Ἰωάν. 12,5). Σ’ αὐτὸ τοῦ ἀπάντησε ὁ στοργικὸς Κύριος, ποὺ ἦταν καθ’ ὁδὸν νὰ δώσει καὶ τὴ ζωή Του γιὰ τοὺς φτωχούς: «Τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ’ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε» (Ἰωάν. 12,8).

Ἀκοῦστε, λοιπόν, τί θὰ σᾶς πῶ: ἐὰν ὅλοι ἐμεῖς εἴχαμε πάντα τὸν Χριστὸ μαζί μας, δὲν θὰ ὑπῆρχαν φτωχοὶ ἀνάμεσά μας. Ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἔχουν τὸν Χριστὸ μαζί τους, ἐκεῖνοι προσέφεραν στὴν Ἐκκλησία ὅλα αὐτὰ ποὺ ἐσεῖς ὀνομάζετε «λάμψη». Ἐκεῖνοι οἱ ἴδιοι δίνουν τὰ μέγιστα στοὺς φτωχούς. Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν ζωντανὸ Χριστὸ τοὺς σπρώχνει καὶ στὶς δύο θυσίες: στὴ θυσία πρὸς τὴν Ἐκκλησία τους καὶ στὴ θυσία πρὸς τὰ φτωχὰ ἀδέλφια τους.

Ἐνῶ ἐκεῖνοι ποὺ δὲν ἔχουν τὸν Χριστὸ μαζί τους, δὲν ἔχουν οὔτε τοὺς φτωχοὺς μαζί τους. Ἐκεῖνοι θὰ ἤθελαν νὰ πάρουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ δώσουν στοὺς φτωχούς, γιὰ νὰ μὴ δίνουν τὰ δικά τους καὶ γιὰ νὰ μὴν τοὺς ἐνοχλοῦν οἱ φτωχοί. Αὐτὸς εἶναι ὁ βαθύτερος πειρασμός, ποὺ κάνει αὐθάδη περίπατο ἀνάμεσά μας μὲ τὸ προσωπεῖο τῆς εὐεργεσίας.

Π η γ ή : «Δὲν φτάνει μόνο ἡ πίστη… (Ἱεραποστολικὲς Ἐπιστολὲς Β’)», Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, ἐκδόσεις «ἐν πλῷ», ἀριθμὸς ἐπιστολῆς: «176. Πάλι στὸν κύριο οἰκονόμο γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ λάμψη», σελίδα 110.

Η λ ε κ τ ρ ο ν ι κ ή  Π η γ ή : http://www.xfd.gr/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CF%84%CF%8C%CF%83%CE%B7-%CE%BB%CE%AC%CE%BC%CF%88%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1