Ἡ μετάνοια ὡς διέξοδο στα ἀδιέξοδα τοῦ σύγχρονου πονεμένου καὶ ἀπογοητευμένου ἀνθρώπου
Τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας τοῦ Ἁγίου Ὅρους, Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἐλισαίου
Πάντοτε χτυποῦσαν τὴν Ὀρθοδοξία. Πάντοτε γινόταν αὐτό. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι, ἄλλωστε, ἡ Ἐκκλησία τῶν Μαρτύρων. Εἶναι, δηλαδή, μιὰ συνεχὴς διαπάλη μεταξὺ ἀληθείας καὶ μὴ ἀληθείας, ἃς τὸ πῶ ἔτσι, καὶ φυσικὰ αὐτὸ θὰ συνεχιστεῖ.
Τὸ θέμα εἶναι ὅτι ἐμεῖς, σὰν Ἅγιο Ὅρος, δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε μιὰ ἄμυνα πάνω στὰ θέματα αὐτά, δὲν πρέπει νὰ λειτουργοῦμε ἀρνητικά. Ἐμεῖς πρέπει μὲ τὴ ζωή μας, μὲ τὸ λόγο μας, μὲ τὴ συμπεριφορά μας, ἀφ’ ἑνὸς νὰ ὁμολογοῦμε καὶ νὰ διακηρύττουμε τὴν ἀλήθεια καὶ ἀφετέρου νὰ δίνουμε πίστη καὶ ἐλπίδα καὶ θάρρος καὶ προοπτικὴ καὶ σὲ μᾶς τοὺς ἴδιους τοὺς μοναχούς, ἀλλὰ καὶ στὸν ὑπόλοιπο κόσμο καὶ νὰ δίνουμε τὸ ὅραμα τῆς ἐσχατολογικῆς προοπτικῆς, τῆς ζωῆς μετὰ τοῦ Θεοῦ.
Ἄλλωστε ἐμεῖς, κι ἂν μᾶς πολεμοῦν, δὲν μποροῦμε νὰ κρατήσουμε, ἃς τὸ ποῦμε ἁπλά, καμία κακία καὶ πρέπει νὰ μιμούμαστε τὸν Ἅγιο Πρωτομάρτυρα Στέφανο, διότι ἀλλιῶς θὰ εἴμαστε ἀντίθετοι στὸ Εὐαγγέλιο.
Ἃς μὴν ἀντικαθιστοῦμε τοὺς καθ’ ὕλην ἁρμοδίους στὰ θέματα τῆς πολιτικῆς καὶ τῆς οἰκονομίας. Δὲν ἀσχολοῦμαι μὲ τὴν ἀνάλυση τῶν πολιτικῶν καὶ κοινωνικῶν πραγμάτων, ἀλλὰ εἶναι ἀλήθεια, ἐὰν μπορῶ νὰ πῶ μιὰ κουβέντα πάνω σε αὐτὸ τὸ θέμα, ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ μεγάλες κοινωνικὲς καὶ πνευματικὲς ἀλλαγὲς γιὰ νὰ ἀνακοπεῖ, κατὰ κάποιο τρόπο, ἡ χρεοκοπία σὲ ὅλα τα ἐπίπεδα.
Ἔλλειψη παιδείας καὶ ἐμπνευσμένων ἀνθρώπων, ἀποτελοῦν βασικὲς αἰτίες τῆς πανθομολογουμένης καταρρεύσεως. Πρέπει νὰ ἐπιστρέψουμε στὸν ζωντανὸ Θεὸ τῶν πατέρων μας, στὴν ἀκένωτη πηγὴ τῆς πίστεως, τῆς ἐλπίδος καὶ τῆς ἀγάπης.
Στὸ ἐπίπεδο τῆς ἐθνικῆς καὶ κοινωνικῆς συνοχῆς, τῆς θυσίας καὶ προσφορᾶς, ἡ Ἐκκλησία θὰ εἶχε νὰ διαδραματίσει σπουδαῖο ρόλο, ἐὰν ἡ Πολιτεία δὲν ἦταν τόσο στενόκαρδη καὶ κοντόφθαλμη στὴν ἀξιοποίηση τοῦ δυναμικοῦ τῆς Ἐκκλησίας.
