Είναι μαγκιά...

Είναι μαγκιά…

Μαρτυρία απόφοιτου του προγράμματος της θεραπευτικής Κοινότητας Αγίας Σκέπης.

Θα σας πω μια ιστορία. Μια ιστορία για ένα παιδί. Ένα παιδί σαν όλα τα παιδιά του κόσμου. Με όνειρα και στόχους για το μέλλον, ζωντανό, ζωηρό.

Ήταν 16 χρονών όταν έχασε τον πατέρα του. Μαζί του έχασε και το στήριγμά του. Γύρισε ο κόσμος ανάποδα, βρέθηκε μόνος χωρίς τον προστάτη πατέρα του. Στο σπίτι κλάματα και μαυρίλα όλη μέρα. Η μητέρα του έκλαιγε και ήθελε να πεθάνει κι αυτή. Ο αδερφός του και οι δυο αδερφές του τα ίδια.

Δεν μπορούσε να συνεχίσει έτσι η κατάσταση και άρχισε να πηγαίνει στο πάρκο της γειτονιάς του και να κάνει παρέα με τα παιδιά εκεί. Φυσικά ήταν μεγαλύτερά του και αμέσως απέκτησε καινούρια πρότυπα.

- «Έλα δοκίμασε αυτά τα χάπια! Θα σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα! Όλοι παίρνουμε τέτοια. Θα δεις, είναι τέλεια!»

- «Για να είσαι στην παρέα μας πρέπει να είσαι μάγκας!», άκουσε κάποιον να λέει.

Για μία-δύο βδομάδες αυτό το βιολί κάθε μέρα. Στο παρκάκι με την παρέα να κάνει «χόρτο» σχεδόν κάθε μέρα, να πίνει χάπια και στο τέλος έρχεται και η «σκόνη». Α! Αυτός ήταν ο βασιλιάς!

Σε δυο μήνες άρχισε να κλέβει! Στην αρχή από το σπίτι του, τα λεφτά που φύλαγε η μητέρα του για το ρεύμα ή και το νοίκι. Ξυπνούσε το πρωί με πόνους και έπρεπε να βρει το «βασιλιά», για να του δώσει αυτό το «τέλειο πράγμα», να το κάνει χρήση.

Τον διώξανε από τη μια δουλειά, γιατί δεν πήγαινε. Δεν μπορούσε να πάει αν δεν είχε κάνει χρήση. Πονούσε σε όλο του το κορμί. Τον διώξανε από την άλλη δουλειά, γιατί έκλεβε. Το σχολείο το παράτησε.

Κάθε τρεις και λίγο γινόταν χάλια μαύρα. Στο σπίτι όλη η οικογένεια είχε τα μαύρα της χάλια και η αιτία;

- «Έλα, πάρε να πίνεις από αυτό. Είναι μαγκιά!», του λέγανε.

- «Θα έχεις γκόμενες!»

- «Θα ανήκεις στην παρέα μας και θα είσαι ένας από εμάς!»

Είχε καταντήσει ένα ράκος, ξεφτίλας με τα όλα του!

Ε, ρε μάγκας να σου πετύχει. Ούτε να σταθεί όρθιος δεν μπορούσε. Στην οικογένειά του ακούσανε για την «Αγία Σκέπη» και προσπάθησαν να τον πείσουν να πάει. «Τι; Να πάω στους παπάδες; Καλά τρελοί είστε; Τι ξέρουν αυτοί; Μόνο προσευχές και να κλέβουν είναι καλοί!», έλεγε.

Πώς τα φέρνει η ζωή καμιά φορά και αναγκάζεται να μιλήσει με τον Γέροντα Αθανάσιο. Τον πείθει να πάει στην κοινότητα και να προσπαθήσει να κόψει τα ναρκωτικά. «Εγώ με τους παπάδες δεν τα πάω καλά», έλεγε και συνέχισε να το λέει μέχρι που ... όταν μπήκε στην κοινότητα η χρονολογία ήταν 2002 και τώρα έχουμε 2010.

Είμαι ο Σωτήρης, είμαι 8 χρόνια καθαρός από όλες τις ουσίες, έχω μια κόρη 9 μηνών και έχω για παρέες πραγματικούς φίλους που αγαπώ και μ' αγαπάνε.

Τελικά, θαύματα γίνονται καθημερινά!

Π η γ ή : «Παράκληση», Ιερά Μητρόπολις Λεμεσού, τεύχος 56, Οκτώβριος 2010, σ.11, Κύπρος.

Η λ ε κ τ ρ ο ν ι κ ή  Π η γ ή : http://anaplastiki.blogspot.com/2010/10/blog-post_20.html