Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Περὶ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως

Περ τς οκονομικς κρίσεως



Το Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γόρτυνος κα Μεγαλοπόλεως κ.κ. ερεμίου.


1. λοι γευόμαστε τά δυνηρά κακά τς οκονομικς κρίσεως τς ποχς μας καί εμαστε ναγώνιοι γι ατό. λλά σάν χριστιανοί πρέπει νά δίνουμε θεολογία στα συμβαίνοντα γεγονότα τν καιρν μας, στε νά βγαίνουμε φελημένοι π ατά. Καί συγκεκριμένα γιά τήν συμβσα οκονομική κρίση, ς ρωτήσουμε, ς ξετάσουμε ποιά εναι ατία πού προκάλεσε τήν κατάσταση ατή. Καί μέ βάση τήν γία Γραφή ς ατία τς κρίσεως θά βρομε τίς μαρτίες μας.
Πραγματικά, κατά τήν διδασκαλία τς γίας Γραφς, δη πό τήν Παλαιά Διαθήκη κόμη, ς ατία το κοινωνικο κακο θεωρεται μαρτία. Γι ατό καί προφήτης λίας, γιά την ποστασία το σραήλ πό τόν Θεό, μφανίστηκε στόν σεβ βασιλέα χαάβ καί το προανήγγειλε τριετ νομβρία. λλά καί λοι ο Προφτες γενικά γιά τήν ποτροπή μις συμφορς, πού πληττε τήν χώρα, κήρυτταν τήν μετάνοια. θάνατο σο καί σκληρό εναι το ξίωμα το προφήτου σαΐου, ποος παρουσιάζει τόν Θεό νά λέγει: «ν θέλετε νά μέ κούσετε θά φτε τά γαθά τς γς. ν μως δέν θέλετε νά με κούσετε, θα σς φάει τό μαχαρι»! Καί για βεβαίωση τν λόγων ατν λέγει προφήτης: «Το στόμα Κυρίου λάλησε τατα» (σ. 1,19.20)!
Καί πειδή μιλομε γιά μαρτίες σχετιζόμενες με τήν οκονομική μας κρίση, θά τονίσουμε μόνο ς μαρτία μας τήν γάπη μας πρός τόν πλουτισμό καί τήν τρυφηλή ζωή. Μιά τέτοια ζωή δεν ρμόζει γιά τόν χριστιανό, ποος πρότυπο τς ζως του πρέπει νά χει τόν σαρκωθέντα Θεό του ησο Χριστό, πού ζησε ζωή μεγάλης πλότητος καί πολλς φτώχειας. Δέν εχε «πο την κεφαλήν κλναι» (Ματθ. 8,20). κούνια Του ταν φάτνη τν λόγων καί τό τελευταο Του κρεβάτι ταν σταυρός!

2. Σέ πολλούς φαίνεται ς περίεργος και παράξενος λόγος τι χριστιανός πρέπει νά ζε φτωχικά, γιατί φτωχικά ζησε καί ρχηγός μας ησος Χριστός. Διά τοτο καί στό παρόν ταπεινό ρθρο θέλω νά γράψω λίγα λόγια σχετικά μέ τον πλοτο καί την φτώχεια, θέμα πού σχετίζεται μεσα μέ τό νδιαφέρον καί καυτό θέμα τν μερν μας, τό θέμα τς οκονομικς κρίσεως.
          (α) κκλησία μας δέν καταδικάζει τά λικά γαθά, πού ποκτήθηκαν μέ κόπο καί μέ δίκαιο τρόπο γιά τήν συντήρηση το νθρώπου καί τς οκογενείας του. Διά τοτο καί κατεδίκασε κκλησία τούς αρετικούς Γνωστικούς, πού λεγαν τι τά λικά γαθά εναι μαρτία, πειδή προέρχονται τάχα πό να δεύτερο θεό, τον κακό θεό, πού δημιούργησε τήν λη. «Διαρχικοί» λέγονταν ο αρετικοί ατοί, πειδή πίστευαν δύο θεούς, τόν καλό θεό, τόν δημιουργό το πνεύματος, καί τόν κακό θεό, τον δημιουργό τς λης.
          (β) ν κκλησία μας δέχεται καί ελογε τήν διοκτησία, γιά τήν γάπη μως πρός τους πένητες δελφούς μας, πού εναι πολλοί καί εναι καί σέ κάθε ποχή, κκλησία μας κηρύττει ς δανικό τήν κοινοκτημοσύνη, πού τήν ζησαν ο πρτοι χριστιανοί δελφοί μας καί τήν βιώνουν καί σήμερα τά ελογημένα μας Μοναστήρια. ς κούσουμε λόγους, χρυσούς λόγους, ρχομένους πό τήν χρυσή ποστολική ποχή: «λοι σοι πίστευαν εχαν μία καρδιά καί μία ψυχή. Κανείς δέν θεωροσε τι κάτι πό τά πάρχοντά του ταν δικό του, λλά λα τά εχαν κοινά» (Πράξ. 4,32)! Πρέπει να πομε μως τι χριστιανική κοινοκτημοσύνη διαφέρει πό τήν κομμουνιστική. καλός χριστιανός λέει στόν πτωχό δελφό: «Τό δικό μου εναι καί δικό σου», ν κομμουνιστική ρχή εναι: «Τό δικό σου εναι καί δικό μου»!...
          (γ) Τήν ρετή τς κοινοκτημοσύνης, πού ζοσαν ο πρτοι χριστιανοί καί γι ατό δεν πρχε σ ατούς οκονομικό πρόβλημα, μπορομε σφαλς καί μες σήμερα να ζήσουμε, ν φαρμόσουμε ατόν τόν λόγο το ποστόλου Παύλου πρός τούς Κορινθίους χριστιανούς, τόν σχετικό μέ τούς πένητες δελφούς: «Τό μν περίσσευμα πρός το κείνων στέρημα» (Β’ Κορ. 8,14). Δηλαδή: Ατό πού περισσεύει σέ μς, πό μιά ζωή πλ καί λιτή, πού πρέπει νά κάνουμε σάν χριστιανοί, το περίσσευμά μας ατό, νά το δίνουμε στους φτωχούς, γιά νά νακουφιστε τό δικό τους στέρημα. Πόσο ραα ναπηδ πό τήν ψυχή μου τούτη τήν στιγμή να ραο ποιητικό δίστιχο, πού μαθαίναμε τότε ς μαθητές το Δημοτικο Σχολείου:

«Ατό πού περισσεύει εναι τς χήρας,
τ ρφανο καί μήν τό σπαταλτε»!

Κάνω κόμη πιό πλό στήν ρμηνεία του τον παραπάνω λόγο το ποστόλου Παύλου. Λέγω ς παράδειγμα: γώ παίρνω 100 ερώ μηνιαίως, λλά, σάν μόνος πού εμαι, μο φτάνουν τά 20! λλος, οκογενειάρχης, παίρνει 20 ερώ μηνιαίως, λλά χρειάζεται 100, γιά νά περάσει τόν μνα του. Τό χριστιανικό εναι νά π γώ στόν φτωχό οκογενειάρχη, πού χει οκονομικό πρόβλημα: Πάρε σύ τά 100 τά δικά μου, γιατί τόσα σο χρειάζονται γιά νά ζήσεις, καί δός μου τά 20 τά δικά σου, γιατί τόσα χρειάζονται σε μένα γιά νά ζήσω! Ατή τήν ρχή, πού λύνει το οκονομικό πρόβλημα καί καταργε την φτώχεια, μς τήν διδάσκει πόστολος Παλος λέγοντας στούς Κορινθίους στήν Β’ πιστολή του προς ατούς: «Τό μν περίσσευμα πρός τό κείνων στέρημα»!
(δ) χριστιανός, σωστός χριστιανός, και μάλιστα κληρικός, πρέπει νά εναι περάνω τν χρημάτων, πως πρέπει νά εναι καί περάνω τν κοσμικν πολαύσεων. Εναι εαγγελική ρχή, εναι ντολή το Κυρίου μας ησο Χριστο νά ζομε τσι. ς θυμούμεθα συνεχς την ντολή Του ατή: «Μή θησαυρίζετε – μς λέγει – θησαυρούς πί τς γς» (Ματθ. 6,19). Καί μς ξηγε τό γιατί. Γιατί, «δυσκόλως ο τά χρήματα χοντες εσελεύσονται ες τήν βασιλείαν το Θεο» (Ματθ. 6,19. Λουκ. 18,24)! ς μς τρομάξει λόγος ατός το Κυρίου μας καί ς μη θέλουμε μέ «θεολογικές» σοφιστεες και ξυπνάδες νά τόν παρερμηνεύουμε.

3. λόγος το Χριστο φαρμοζόμενος λύει λα τά πάρχοντα προβλήματα τς ζως μας. Και ατός λόγος το Θεο θά λύσει σφαλς καί το τωρινό οκονομικό πρόβλημα τς φιλτάτης πατρίδος μας. πό παιδιά πίσης μαθαίναμε στα Κατηχητικά μας Σχολεα τι τά προβήματα λύνονται κυρίως μέ τήν προσευχή. Καί μάλιστα προσευχή στήν παντοδύναμη Κυρία μας, την Παναγία Θεοτόκο.
ταν εμαστε κάτω πό το σφάγανο το Τούρκου τυράννου, Παράκληση στήν Παναγία (βλ. γιά παράδειγμα τον πάρχοντα Παρακλητικό Κανόνα τς Παναγίας Προυσιωτίσσης, πού προϋποθέτει τήν δουλεία μας), ατή θέρμανε τίς ψυχές τν γωνιστν για γώνα καί ς φήσουν τίς μωρολογίες καί τά φληναφήματα ο παραποιητές τς στορίας μας, πού βάλθηκαν νά μς κάνουν θεη τήν πατρίδα μας. λλά δέν θά τούς φήσουμε. δη ξεσπάθωσε τς Πάτρας Δεσπότης, πού χει ψυχή γενναία, σάν τήν ψυχή το Γερμανο το προκατόχου Του. Τόν βεβαιώνουμε τι θά χει κολούθους.
          Καί μέ τήν εκαιρία πού θυμήθηκα την Τουρκιά καί γιά νά τό συνδυάσω ατό μέ το θέμα μας, λέγω: μες ο λληνες δέν φοβηθήκαμε τετρακοσίων χρόνων τούρκικη σκλαβιά καί θα φοβηθομε τήν οκονομική κρίση; Εναι δυνατόν γιά μς τούς χριστιανούς λληνες ατό;
Νά τί θα κάνουμε: Θά στραφομε στά δύο βασικά παγγέλματα, πού τά ξεχάσαμε, τήν γεωργία και τήν κτηνοτροφία. Θά πιστρέψουμε στά χωριά μας, πού τά γκαταλείψαμε, καί θα καλλιεργήσουμε τήν γ μας. Θά βοσκήσουμε προβατάκια καί κατσικολες, θά ναπνέουμε τον καθαρό μας έρα καί θά ψάλλουμε μέ καύχηση δοξολογντας τόν Θεό μας: «Πλούσιοι πτώχευσαν καί πείνασαν, ο δέ κζητοντες τόν Κύριον οκ λαττωθήσονται παντός γαθο»!

Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως ερεμίας


Π η γ ή : Καθημεριν λεκτρονικ περιοδικ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΔΑΧΗ», ριθμς φύλλου 48, Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011, σελ. 1-4, π πισκόπου ερεμίου, Μητροπολίτου ερς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως. http://www.imgortmeg.gr/


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.