Το πιο αξιόπιστο βιβλίο στον κόσμο !!!

Το πιο αξιόπιστο βιβλίο στον κόσμο !!!

Για το Θεό σού μίλησαν κάποτε οι γονείς σου, ο δάσκαλός σου ή και μόνον ο εαυτός σου, που τώρα σου ζητάει μια προσωπική γνωριμία μαζί Του. Πόσα πολλά έχεις να Του πεις… να Τον ρωτήσεις!

Γι’ αυτό έγινε άνθρωπος, ήρθε στη γη μας…

Τον Θεάνθρωπο Κύριο Ιησού Χριστό τον συναντάς στην Εκκλησία Του, με τη μετοχή στ’ αγιαστικά της Μυστήρια, την προσευχή και τη μελέτη της Αγίας Γραφής.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μ’ ακούς να σου το λέω. Και δεν είναι η πρώτη φορά που σ’ ακούω να μου λες:

-Ποιος με βεβαιώνει ότι η Καινή Διαθήκη γράφει απαραχάρακτη κι ανόθευτη την αλήθεια για το Χριστό;

-Τι αποδεικνύει την εγκυρότητα των πληροφοριών της;

-Αποκλείεται οι συγγραφείς της να περιέλαβαν στις διηγήσεις τους εξωπραγματικά στοιχεία, για να ενισχύσουν την πίστη των συγχρόνων τους και να ισχυροποιήσουν τη θέση της Εκκλησίας;

Η υπόθεση μοιάζει λογική, αποδεικνύεται όμως απίθανη, αν λάβουμε υπόψη ότι :

α) Τα κείμενα της Καινής Διαθήκης κυκλοφορούν αρχικά και στις περιοχές που διαδραματίστηκαν τα γεγονότα που ιστορούν και έχουν μεγάλη χρονική εγγύτητα με αυτά. Γράφονται κατά το δεύτερο μισό του πρώτου αιώνα (50-100 μ.Χ.). Η ανακάλυψη, μάλιστα, κάποιων παπύρων αποδεικνύει ότι το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο γράφτηκε ακόμη νωρίτερα, πριν το 50 μ.Χ., δεκαεπτά χρόνια περίπου μετά την Ανάσταση του Κυρίου.

β) Οι αναγνώστες τους ήταν σίγουρα και άνθρωποι που άκουσαν τη διδασκαλία Του και είδαν τα θαύματά Του, άρα είχαν προσωπική αντίληψη και γνώμη γι’ αυτά. Θα διέκριναν, επομένως, και την ελάχιστη παραποίηση της αλήθειας, με συνέπεια να δυσπιστήσουν σ’ όλες τις υπόλοιπες αγιογραφικές μαρτυρίες, στο θεσμό της Εκκλησίας και φυσικά στο πρόσωπο του Αρχηγού της.

γ) Τα 25 από τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης είναι έργα συγγραφέων που γνώρισαν προσωπικά τον Κύριο. Τον πίστεψαν βαθιά, Τον αγάπησαν δυνατά και Τον ομολόγησαν ενώπιον των εχθρών Του, υπογράφοντας, οι περισσότεροι, την ομολογία τους με το αίμα τους. Θα το έκαναν, αν δεν ήταν απόλυτα βέβαιοι για την αλήθεια που μαρτυρούσαν; Ποιος πεθαίνει για κάτι που ξέρει ότι είναι ψέμα;

δ) Αρκετά από τα στοιχεία που μας δίνουν για τη δράση του Κυρίου επιβεβαιώνονται από εξωχριστιανικές μαρτυρίες, συγχρόνων Του Ιουδαίων και εθνικών ιστορικών.

ε) Η ειλικρίνεια των συγγραφέων διαφαίνεται και στο ότι δεν παραλείπουν να γράψουν για αδυναμίες τους, όπως και για τους ελέγχους, που κάποτε δέχονταν από τον Διδάσκαλό τους. Επίσης, τα γεγονότα της Ιερής Ιστορίας δεν τα αναφέρουν όλοι κατά τρόπο πανομοιότυπο, αλλά ό,τι ο καθένας θεωρεί σημαντικότερο. Αυτό το στοιχείο, όπως και οι μικροδιαφορές σε λεπτομερειακά στοιχεία της διηγήσεώς τους, αποδεικνύει ότι γράφουν χωρίς καμία μεταξύ τους προηγούμενη συνεννόηση για παραποίηση των στοιχείων.

στ) Μεταξύ 2^ου και 4^ου αιώνα συγγράφονται και κυκλοφορούν κείμενα που συμπληρώνουν κενά των ευαγγελικών διηγήσεων με πληροφορίες ανακριβείς ή και ψευδής. Οι συγγραφείς τους, αιρετικοί κατά κανόνα, για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των αναγνωστών χρησιμοποιούν το όνομα κάποιου μαθητού του Κυρίου. Έτσι προέκυψαν τα λεγόμενα απόκρυφα ή ψευδεπίγραφα Ευαγγέλια. Η Εκκλησία τα απέκλεισε από τις πηγές της διδασκαλίας της, διότι φυσικά δεν ήθελε να στηριχθεί σε ψευδείς μαρτυρίες.

-Οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης έγραψαν την αλήθεια. Είμαστε, όμως, βέβαιοι πως εμείς διαβάζουμε αναλλοίωτα όσα εκείνοι έγραψαν;

Η γνησιότητα του κειμένου της Καινής Διαθήκης πιστοποιείται από τη χειρόγραφη παράδοση :

α) Από το πλήθος των χειρογράφων. Ο αριθμός τους είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό των κωδίκων, που διασώζουν έργα οποιουδήποτε άλλου συγγραφέως των κλασσικών χρόνων. Για την Ιλιάδα του Ομήρου σώζονται 643 κώδικες, 8 για την ιστορία του Θουκυδίδη και 500 για τα έργα του Ορατίου, ενώ για το κείμενο της Καινής Διαθήκης υπάρχουν περισσότεροι από 4.000 κώδικες.

β) Από την αρχαιότητα αυτών των χειρογράφων. Την ιστορία του Θουκυδίδη (5^ος αιώνας π.Χ.) και τα Ομηρικά Έπη (8^ος αιώνας π.Χ.) τα διαβάζουμε από χειρόγραφα που χρονολογούνται τον 10^ο αιώνα μ.Χ. Οι αρχαιότεροι κώδικες που διασώζουν τα κείμενα της Καινής Διαθήκης είναι του 4^ου αιώνα, ο Σιναϊτικός και ο Βατικανός, και του 5^ου ο Αλεξανδρινός. Απέχουν δηλαδή 3-4 αιώνες περίπου από το χρόνο συγγραφής των πρωτοτύπων κειμένων (50-90 μ.Χ.). Έχει, επίσης, βρεθεί και ο Πάπυρος 52 που περιέχει τμήμα του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου και χρονολογείται λίγες δεκάδες χρόνια μετά από τη συγγραφή του.

Είπαν ότι «σύμφωνα με επιστημονικές μαρτυρίες η Καινή Διαθήκη είναι το πιο αξιόπιστο βιβλίο σ’ ολόκληρο τον κόσμο». Κι ακόμη πως «οι άνθρωποι δεν μπορούν να επινοήσουν περισσότερα ερωτήματα απ’ όσες απαντήσεις υπάρχουν στην Αγία Γραφή…» (π. Ιουστίνος Πόποβιτς).

Μελετώντας την μ’ εμπιστοσύνη απόλυτη στην κρυμμένη κάτω απ’ τις λέξεις της σοφία του Θεού και ζητώντας το φωτισμό Του, θα νιώθεις να σου δίνει απαντήσεις προσωπικές σε όλα σου τα ερωτήματα.

Και… θα πιστεύεις δυνατά στο Χριστό, όχι μόνο γιατί εμείς σου μιλήσαμε για Εκείνον, αλλά γιατί εσύ μόνος Τον γνώρισες προσωπικά και Τον άκουσες να σου μιλά…

Πηγή: Περιοδικό «ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗΝ», τεύχος 719, Ιανουάριος 2010, σελ. 6-7, έκδοση Αδελφότητας Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ».