Τί δῶρο θὰ μοῦ κάνεις ;

Τί δῶρο θὰ μοῦ κάνεις ;

Ὁ Ἅγιος Ἱερώνυμος, βρίσκεται στὴ Βηθλεέμ.

Τέσσερις αἰῶνες περίπου μετὰ τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ, μιὰ νύχτα τῶν Χριστουγέννων, ὁ Ἅγιος Ἱερώνυμος ἔρχεται προσκυνητὴς στὴ Βηθλεέμ. Λαχταράει νὰ προσκυνήσει τὸ μέρος ὅπου γεννήθηκε ὁ Χριστός. Ἔρχεται στὸ σπήλαιο τῆς γεννήσεως ταπεινὰ καὶ προσεύχεται.

Ὁ ἴδιος μιλάει ἀργότερα γιὰ τὴ θεϊκὴ ἐμπειρία ποὺ εἶχε. Ἄκουσε σὲ ὅραμα τὴ γλυκιὰ φωνὴ τοῦ Θείου Βρέφους νὰ ἀπευθύνεται σ’ αὐτὸν καὶ ἀναρρίγησε…

- Ἱερώνυμε τί θὰ μοῦ προσφέρεις σήμερα, τὴν ἡμέρα τῆς γεννήσεώς μου ;

- Ὦ θεῖο Βρέφος, τὸ γνωρίζεις, γιὰ Σένα τὰ ἔχω ἐγκαταλείψει ὅλα... καὶ τὴν αὐλὴ τῶν Ἀρχιερέων, καὶ τὰ μεγαλεῖα της Ρώμης, καὶ τὶς ἡδονὲς καὶ τὰ πλούτη... Καὶ αὐτὴ τὴν ὧρα ὁ νοῦς μου, ὅλη μου ἡ καρδιά, οἱ σκέψεις μου καὶ ἡ ζωή μου ἀκόμη, τὰ πάντα ἀνήκουν σὲ Σένα! Τί ἄλλο θὰ μποροῦσα νὰ σοῦ δώσω; Δὲν ἔχω τίποτε ἄλλο… σήμερα τὴν ἡμέρα τῆς γιορτῆς σου…

Ἀκούει, τότε, τὴ φωνὴ τοῦ Θείου Βρέφους νὰ τοῦ λέει:

- Ἔχεις Ἱερώνυμε, ἔχεις κάτι ποὺ τὸ λησμονεῖς καὶ θέλω σήμερα νὰ τὸ καταθέσεις στὰ πόδια μου.

- Τί εἶναι αὐτὸ Οὐράνιε Βασιλιά, ἀγάπη τῆς ἀγάπης μου καὶ ψυχὴ τῆς ζωῆς μου, ἔχω πράγματι ἄλλο τίποτε γιὰ νὰ σοῦ δώσω; Θὰ ἤμουν τόσο ταλαίπωρος ὥστε νὰ φυλάξω κάτι γιὰ μένα ! Πές μου γλυκύτατε Ἰησοῦ, τί μπορῶ νὰ σοῦ δώσω ἀκόμη;

…Καὶ μετὰ ἀπὸ μιὰ στιγμὴ σιγῆς, ἄκουσε τὴ φωνὴ τοῦ παιδίου Ἰησοῦ, νὰ τοῦ ἁπαντά:

- Ἱερώνυμε, δῶσε μου… τὶς ἁμαρτίες σου!

- Τὶς ἁμαρτίες μου Ἁγιώτατε Θεὲ;! Τί νὰ τὶς κάνεις τὶς ἁμαρτίες μου;

- Ἱερώνυμε, δῶσε μου ὅλες τὶς ἁμαρτίες σου, γιὰ νὰ τὶς συγχωρήσω ὅλες.

Καὶ ὁ Ἅγιος Γέρων ἀναλύθηκε σὲ δάκρυα συγκίνησης, εὐτυχίας καὶ ἀγάπης καὶ προσκύνησε τὸ θεῖο Βρέφος.

Συνοδοιπόροι καὶ διαβάτες τῆς ζωῆς, ὅπως ἄλλοτε ὁ Ἅγιος Ἱερώνυμος, πλησιάζουμε καὶ ‘μεῖς τὸ Σωτήρα Χριστὸ νὰ Τὸν προσκυνήσουμε καὶ νὰ Τοῦ προσφέρουμε λέγοντας:

«Ἀγρυπνοῦμε κι ἐμεῖς Κύριε, γιὰ νὰ Σὲ δοξολογήσουμε, ἀνάψαμε τὶς λαμπάδες μας, νηστέψαμε καὶ θὰ κοινωνήσουμε. Τί ἄλλο νὰ Σοῦ χαρίσουμε Χριστέ;»

Καὶ ‘Κεῖνος θὰ μᾶς κοιτάξει στὰ μάτια καὶ θὰ μᾶς πεῖ:

«Παιδί μου, καλὰ ὅλα αὐτά, ἀλλὰ ἐγὼ ἦρθα κοντά σας ἐπειδὴ θέλω νὰ μοῦ χαρίσετε, ὄχι αὐτὰ ποὺ ἐγὼ σᾶς ἔδωσα, ἀλλὰ κάτι δικό σας, ἀποκλειστικὰ δικό σας, τὶς ἁμαρτίες σας...

Ἀφῆστε τις στὰ πόδια μου νὰ τὶς συγχωρέσω καὶ νὰ ἀποκτῆστε καθαρὴ ψυχή. Χωρὶς αὐτὸ δὲν μπορεῖτε νὰ πλησιάσετε τὸν Ἅγιο Θεό, χωρὶς τὴν καθαρότητα δὲν φτάνουν οἱ προσευχὲς σας καθαρὲς ἐνώπιον Τοῦ Οὐράνιου Πατέρα.

Γονατίστε κάτω ἀπ’ τὸ Πετραχήλι τοῦ πνευματικοῦ σας, καὶ ἐναποθέστε τὶς ἁμαρτίες σας, γιὰ νὰ καθαριστεῖτε, καὶ ἔπειτα χαρίστε μου τὴν ψυχὴ σας ἁγνὴ καὶ καθαρή, ὥστε νὰ μπορέσω μετὰ νὰ γεννηθῶ κι’ Ἐγὼ μὲς στὴν καρδιά σας, καὶ νὰ σᾶς πλημμυρίσω μὲ τὸ Φῶς τῆς Ἀγάπης μου καὶ νὰ ὁδεύσουμε μαζὶ πρὸς τὸν Οὐρανὸ καὶ τὴν αἰωνιότητα».

Πηγή: http://www.inak.gr/inak/index.php?option=com_acymailing&ctrl=archive&task=view&listid=16--&mailid=46--