Ἡ ἀδυναμία τῆς σκληροκαρδίας καὶ ἡ δύναμη τῆς συγχώρησης !

Ἡ ἀδυναμία τῆς σκληροκαρδίας καὶ ἡ δύναμη τῆς συγχώρησης !

Στήν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας ζοῦσαν, κατά τους χρόνους τῆς βασιλείας Βαλεριανοῦ και Γαλιηνοῦ (253-260), ἕνας ἱερέας ὀνόματι Σαπρίκιος καί ἕνας ἁπλός χριστιανός, ὁ Νικηφόρος, τούς ὁποίους ἔδενε μιά τόσο δυνατή φιλία πού δέν εἶχαν παρά μόνο μία ψυχή, μία καρδιά καί ἕνα θέλημα.

Να, ὅμως, πού ὁ πονηρός δαίμονας μετέβαλε τήν φιλία αὐτή σέ ἄσπονδο μίσος.

Πέρασε λίγος καιρός καί ὁ Νικηφόρος ἐρχόμενος στά λογικά του και συναισθανόμενος ὅτι τίποτε δέν εἶναι πολυτιμότερο στά μάτια τοῦ Κυρίου ἀπό την ἀμοιβαία ἀγάπη καί τήν συμφιλίωση αὐτῶν πού χώρισε τό μίσος τοῦ διαβόλου, ἔστειλε ἐπανειλημμένως φίλους προς τόν Σαπρίκιο με σκοπό νά τοῦ ζητήσει νά τόν συγχωρέσει για τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

Κάθε φορά, ὅμως, οἱ ἀγγελιαφόροι αὐτοί τῆς εἰρήνης, προσέκρουαν πάνω στήν καρδιά τοῦ ἱερέα πού εἶχε γίνει σκληρή σάν πέτρα, ὁ δέ Σαπρίκιος παραβαίνοντας τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου συνέχιζε να προσφέρει τήν ἀναίμακτη Θυσία δίχως νά ἔχει συμφιλιωθεῖ μέ τόν ἀδελφό του (βλ. Ματθ. 5,22).

Ὁ ταπεινός Νικηφόρος ἀποφάσισε, τότε, νά πάει ὁ ἴδιος νά πέσει στά πόδια τοῦ σκληρόκαρδου Σαπρίκιου, μέ τήν ἐλπίδα να τόν μαλακώσει. Ἐκεῖνος, ὅμως, συνέχισε τον δρόμο του, δίχως νά ρίξει οὔτε ἕνα βλέμμα στόν γονυπετῆ φίλο του.

Ἐν τῷ μεταξύ, ὁ διωγμός κατά τῶν χριστιανῶν εἶχε ἀναζωπυρωθεῖ καί ὁ Σαπρίκιος συνελήφθη καί ὁδηγήθηκε στό δικαστήριο τοῦ ἀνθυπάτου. Ὁμολόγησε μέ σθένος ὅτι ἦταν χριστιανός ἱερέας καί ὅτι προτιμοῦσε τον θάνατο παρά νά θυσιάσει στούς ψευδεῖς θεούς. Καθώς παρέμεινε ἀκλόνητος στα βασανιστήρια, καταδικάσθηκε σε ἀποκεφαλισμό.

Τήν ὥρα πού τόν ὁδηγοῦσαν πρός τό μαρτύριο, ὁ Νικηφόρος, γεμάτος ἀγωνία πού ἔβλεπε τον φίλο του να θυσιάζει ματαίως την ζωή του στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τήν στιγμή πού ἦταν σέ ψυχρότητα μέ τον ἀδελφό του, ρίχθηκε μπροστά του φωνάζοντας:

-«Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ, συγχώρεσε τά σφάλματά μου, πού σ᾽ ἔκαναν νά θυμώσεις μαζί μου!»

Ψυχρός και ἀναίσθητος σάν τήν πέτρα, ὁ Σαπρίκιος συνέχισε τόν δρόμο του.

Ὁ Νικηφόρος, δίχως νά χάσει τό θάρρος του, πῆγε νά περιμένει σε ἕνα ἄλλο σημεῖο καί ζήτησε πάλι συγχώρεση ἐν μέσῳ τῶν ἐμπαιγμῶν τῆς φρουρᾶς, χωρίς ἀποτέλεσμα. Ἐπανέλαβε ἄλλη μιά φορά το ἐγχείρημά του, ὅταν ἡ συνοδεία ἔφθασε στον τόπο τῆς θανάτωσης, χύνοντας ἄφθονα δάκρυα, ἀλλά ἡ μόνη ἀπάντηση πού πῆρε ἦταν ἡ ὀργή καί οἱ ὕβρεις τοῦ μάρτυρος.

Τήν στιγμή πού ὁ δήμιος κρατοῦσε ὑψωμένο τό ξίφος καί ὁ ἀμάραντος στέφανος τοῦ μαρτυρίου ἑτοιμαζόταν νά κατέλθει ἐξ οὐρανοῦ, ὁ Θεός ἀπέσυρε τήν χάρη του ἀπό τόν ἀνάξιο μάρτυρα, ὁ ὁποῖος στράφηκε αἴφνης στόν δήμιο καί τόν ρώτησε:

-«Γιατί, λοιπόν, θέλεις νά μοῦ κόψεις τό κεφάλι;»

-«Γιατί ἀρνεῖσαι να ὑπακούσεις στίς ἐντολές τοῦ αὐτοκράτορα καί νά λατρέψεις τά εἴδωλα».

Ὁ Νικηφόρος φώναξε λουσμένος στά δάκρυα:

-«Ὄχι, πολυαγαπημένε μου ἀδελφέ, μην τό κάνεις αὐτό! Μήν χάσεις ἕνα στεφάνι πού ἑτοίμασες μέ τόσους πόνους, ἀρνούμενος μ᾽ αὐτόν τόν τρόπο τον Κύριο!»

Ἐκεῖνος, ὅμως, ὅπως εἶχε παραμείνει με πεῖσμα κουφός στίς εἰρηνικές προτάσεις τοῦ φίλου του, ἔτσι καί τώρα δέν τον ἄκουσε και ἐπέμεινε στήν ἀποφασή του νά ἀρνηθεῖ τον Χριστό, γιά νά ἀποφύγει τό μαρτύριο.

Ὁ Νικηφόρος στράφηκε, τότε, στόν δήμιο, φωνάζοντας:

-«Εἶμαι χριστιανός. Πιστεύω στον Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, τόν ὁποῖο αὐτός μόλις ἀρνήθηκε. Ἀφῆστε τον νά φύγει και θανατῶστε ἐμένα στήν θέση του!»

Τό γεγονός ἀναφέρθηκε στόν διοικητή πού διέταξε νά ἐλευθερώσουν τόν Σαπρίκιο καί να ἀποκεφαλίσουν στή θέση του τόν Νικηφόρο, ὁ ὁποῖος ἔτεινε με χαρά τόν αὐχένα του στο ξίφος τοῦ δημίου καί ἔδωσε τήν ζωή του, μιμούμενος τόν Χριστό, γιά ἐκεῖνον πού εἶχε ἀπωλέσει ἐξ αἰτίας τῆς ἀλαζονείας καί τῆς σκληροκαρδίας του τήν ἀνταμοιβή ὅλων τῶν ἀγώνων του.

Ἐκδημώντας στον οὐρανό γιά να λάβει τόν καλλίνικο στέφανο, ὁ ἅγιος Νικηφόρος ἄφησε στους χριστιανούς ζωντανό παράδειγμα τῶν λόγων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: «Καί ἐάν παραδῶ τό σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δέ μή ἔχω, οὐδέν ὠφελοῦμαι (Α΄ Κορ. 13,3)· καί ἐάν δέ μη ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, οὐδέ ὁ Πατήρ ὑμῶν ἀφήσει τά παραπτώματα ὑμῶν... ἐν ᾧ γάρ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. 6,14· 7,2). (Φεβρουαρίου Θ΄, σελ. 103-105).

Π η γ ή : Νέος Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Ἱερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, Ἐκδόσεις Ἴνδικτος.

Ἠ λ ε κ τ ρ ο ν ι κ ὴ   π η γ ή : Καθημερινὸ ἠλεκτρονικὸ περιοδικὸ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΔΑΧΗ», ἀριθμὸς φύλλου 40, Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011, σελ. 4-6, ὑπὸ Ἐπισκόπου Ἰερεμίου, Μητροπολίτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως.