Συμβουλές του Γέροντος Παϊσίου για το γάμο και τη συζυγική ζωή
Στη διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται η αρμονία του Θεού
Μια μέρα ήρθε στο Καλύβι κάποιος και μου είπε ότι είναι πολύ στενοχωρημένος, γιατί δεν συμφωνεί με την γυναίκα του. Είδα όμως ότι δεν υπάρχει κάτι σοβαρό ανάμεσά τους. Έχει ένα εξόγκωμα αυτός, κάποιο άλλο η γυναίκα του, και δεν μπορούν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον. Χρειάζονται λίγο πλάνισμα. Πάρε δύο σανίδες απλάνιστες. Η μία έχει σ’ αυτό το σημείο ένα ρόζο, η άλλη σ’ εκείνο το σημείο και, αν πας να τις ενώσεις, μένει ένα κενό ανάμεσά τους. Άμα όμως πλανίσεις λίγο τη μία από εδώ, λίγο την άλλη από εκεί, αλλά με την ίδια πλάνη, αμέσως εφάπτονται. (Ο Γέροντας εννοεί ότι η εργασία αυτή γίνεται από τον Πνευματικό και είναι αποτελεσματική, εφόσον ου σύζυγοι θα έχουν τον ίδιο Πνευματικό, ώστε το πλάνισμα να γίνει «με την ίδια πλάνη»).
Μου λένε μερικοί άνδρες: «Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου, είμαστε αντίθετοι χαρακτήρες. Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ! Πως κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ο Θεός; Δεν θα μπορούσε να οικονομήσει μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, για να μπορούν να ζουν πνευματικά;». «Δεν καταλαβαίνετε, τους λέω, ότι μέσα στη διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται η αρμονία του Θεού; Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία. Αλλοίμονο, αν είσασταν ίδιοι χαρακτήρες! Σκεφθείτε τι θα γινόταν, αν λ.χ. και οι δύο θυμώνατε εύκολα. Θα γκρεμίζατε το σπίτι. Ή, αν και οι δύο είσασταν ήπιοι χαρακτήρες, θα κοιμόσασταν όρθιοι! Αν είσασταν τσιγκούνηδες, θα ταιριάζατε μεν, αλλά θα πηγαίνατε και οι δύο στην κόλαση. Αν πάλι είσασταν απλοχέρηδες, θα μπορούσατε να κρατήσετε σπίτι; Θα το διαλύατε, και τα παιδιά σας θα γύριζαν στους δρόμους. Ένα στραβόξυλο, αν πάρει ένα στραβόξυλο, ταιριάζουν μεταξύ τους - έτσι δεν είναι; - θα σκοτωθούν όμως μέσα σε μια μέρα! Γι’ αυτό τι γίνεται; Οικονομάει ο Θεός ένας καλός να πάρει ένα στραβόξυλο, για να βοηθηθεί, γιατί μπορεί να έχει καλή διάθεση, αλλά να μην έχει βοηθηθεί από μικρός».
Οι μικροδιαφορές των χαρακτήρων των συζύγων βοηθούν να δημιουργηθεί μια αρμονική οικογένεια, γιατί ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Στο αυτοκίνητο είναι απαραίτητο το γκάζι για να προχωρήσει, αλλά και το φρένο, για να σταματήσει. Αν το αυτοκίνητο είχε μόνο φρένο, δεν θα κουνιόταν, και αν είχε μόνο ταχύτητες, δεν θα μπορούσε να σταματήσει. Σε ένα ανδρόγυνο ξέρετε τι είπα; «Επειδή ταιριάζετε, γι’ αυτό δεν ταιριάζετε!». Είναι και οι δύο ευαίσθητοι. Αν συμβεί κάτι στο σπίτι, και οι δύο τα χάνουν και αρχίζουν: «Ωχ, τι πάθαμε!» ο ένας, «ωχ, τι πάθαμε!» ο άλλος. Ο ένας δηλαδή βοηθάει τον άλλον να απελπισθεί πιο πολύ. Δεν μπορεί να τον τονώσει λίγο, «για στάσου, να του πει, δεν είναι και τόσο σοβαρό αυτό που μας συμβαίνει». Το έχω δει αυτό σε πολλά ανδρόγυνα.
Και στην αγωγή των παιδιών, όταν οι σύζυγοι είναι διαφορετικοί χαρακτήρες, μπορούν περισσότερο να βοηθήσουν. Ο ένας κρατάει λίγο φρένο, ο άλλος λέει: «Άφησε τα παιδιά λίγο ελεύθερα». Αν τα στριμώξουν και οι δύο, θα χάσουν τα παιδιά τους. Και αν τα αφήσουν και οι δύο ελεύθερα, πάλι θα τα χάσουν. Ενώ έτσι βρίσκουν και τα παιδιά μία ισορροπία.
Θέλω να πω ότι όλα χρειάζονται. Φυσικά δεν πρέπει να ξεπερνούν τα όρια, αλλά ο καθένας να βοηθάει τον άλλον με τον τρόπο του. Αν φας λ.χ. κάτι πολύ γλυκό, θέλεις να φας και κάτι που είναι λίγο αλμυρό. Τρως, ας υποθέσουμε, πολλά σταφύλια, θέλεις και λίγο τυρί, για να κόψει τη γλύκα. Ή τα λάχανα, άμα είναι πολύ πικρά, δεν τρώγονται. Το λίγο πικρό όμως βοηθάει, όπως και το λίγο ξινό. Αλλά αν όποιος είναι ξινός λέει : «να γίνετε όλοι ξινοί σαν κι εμένα», όποιος είναι πικρός λέει: «να γίνετε όλοι πικροί», και ο άλλος που είναι αλμυρός λέει: «όλοι να γίνετε αλμυροί», τότε δεν γίνετε χωριό.
Το «φταίξιμο» και το «δίκαιο» των συζύγων
Μια φορά ήρθε στο Καλύβι κάποιος και μου είπε ότι είχε προβλήματα με τη γυναίκα του. Πήγαιναν για χωρισμό. Δεν ήθελε να δει ο ένας τον άλλον. Ήταν και οι δύο δάσκαλοι, είχαν και δύο παιδάκια. Δεν έτρωγαν ποτέ στο σπίτι. Σε άλλο εστιατόριο έτρωγε ο ένας μετά το σχολείο, σε άλλο ο άλλος, και αγόραζαν και κάτι σάντουιτς για να φάνε τα παιδιά. Τα καημένα, όταν οι γονείς γύριζαν στο σπίτι, πήγαιναν και έψαχναν στις τσέπες και στις τσάντες τους, για να δουν τι τους έφεραν απ’ έξω να φάνε.
Περνούσαν μεγάλο δράμα! Αυτός έκανε και τον ψάλτη. Σε άλλη εκκλησία πήγαινε η γυναίκα του, σε άλλη έψαλλε αυτός. Τόσο πολύ! «Τι να κάνω, Πάτερ, μου λέει, σηκώνω μεγάλο σταυρό, πολύ μεγάλο. Κάθε μέρα έχουμε φασαρίες στο σπίτι». «Πήγες στον Πνευματικό;», τον ρωτάω. «Ναι, πήγα, μου λέει, και μου είπε: “Υπομονή να κάνεις, σηκώνεις μεγάλο σταυρό”». «Για να δω, του λέω, ποιος σηκώνει μεγάλο σταυρό... Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όταν παντρευτήκατε, μαλώνατε έτσι;». «Όχι, μου λέει. Οκτώ χρόνια ήμασταν πολύ αγαπημένοι. Λάτρευα την γυναίκα μου περισσότερο από τον Θεό! Μετά εκείνη άλλαξε. Έγινε γκρινιάρα, ιδιότροπη...». Ακούς; Τη λάτρευε περισσότερο από τον Θεό! «Έλα εδώ, του λέω. Λάτρευες την γυναίκα σου περισσότερο από τον Θεό! Η γυναίκα σου φταίει τώρα ή εσύ, που φθάσατε σ’ αυτή την κατάσταση; Εξ αιτίας σου πήρε την Χάρη Του ο Θεός από την γυναίκα σου.
Και τι σκέφτεσαι να κάνεις τώρα;», τον ρωτάω. «Μάλλον να χωρίσουμε», μου λέει. «Μήπως έμπλεξες και με καμιά άλλη;». «Ναι, έχω υπ’ όψιν μου κάποια», μου λέει. «Βρε, δεν καταλαβαίνεις ότι εσύ είσαι ο φταίχτης; Να ζητήσεις πρώτα συγχώρεση από τον Θεό, γιατί λάτρευες την γυναίκα σου περισσότερο από Εκείνον. Μετά, να πας να ζητήσεις συγχώρεση από τη γυναίκα σου. “Να με συγχωρέσεις”, να της πεις, “εγώ έγινα αιτία να δημιουργηθεί αυτή η κατάσταση στο σπίτι και να ταλαιπωρούνται τα παιδιά”».
Έπειτα, να πας να εξομολογηθείς και να λατρεύεις τον Θεό σαν Θεό και να αγαπάς τη γυναίκα σου σαν γυναίκα σου, και θα δεις, τα πράγματα θα πάνε καλά». Τον τράνταξα. Άρχισε να κλαίει. Μετά μου υποσχέθηκε πως θα με ακούσει. Ήρθε μετά από λίγο καιρό χαρούμενος. «Σ’ ευχαριστώ, Πάτερ, μας έσωσες, μου λέει. Είμαστε μια χαρά, κι εμείς και τα παιδιά μας». Βλέπεις; Να είναι αυτός ο φταίχτης και να νομίζει κιόλας ότι σηκώνει πολύ μεγάλο σταυρό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.