Η σπουδαιότητα της εξομολόγησης

Η σπουδαιότητα της εξομολόγησης

Ο σύγχρονος άνθρωπος, την εξομολόγηση την φοβάται σαν να ήταν κρεμάλα!

Ακούει εξομολόγηση και τρέμει!

Γιατί όμως;

Η εξομολόγηση, είναι ένα μυστήριο της Εκκλησίας μας. Το θέσπισε ο ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, όταν είπε στους αποστόλους Του: «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται». Δηλαδή: «Λάβετε Πνεύμα Άγιον· Εις όποιους συγχωρείτε τις αμαρτίες, θα είναι συγχωρημένες και από τον Θεόν. Εις όποιους όμως τις κρατείτε άλυτες και ασυγχώρητες, θα μείνουν αιωνίως ασυγχώρητες» (Ιωάν. 20:22,23).

Όταν ο Χριστιανός εξομολογείται, ο διάβολος που τον πλανούσε, σκάει από το κακό του. Και γι’ αυτό ο σατανάς αγωνίζεται με κάθε τρόπο να εμποδίσει τον άνθρωπο από την προσέλευσή του στο σωτήριο αυτό μυστήριο. Τότε του φέρνει όλα τα βαθιά αισθήματα ντροπής, που τον είχε κάνει και τα είχε εντελώς ξεχάσει, όταν διέπραττε την αμαρτία.

-«Πώς θα πας τώρα να εξομολογηθείς τόσο αισχρές αμαρτίες; Ρεζίλι θα γίνεις! Άφησε για καμιά καλύτερη ευκαιρία!»

Και έτσι αναβάλλοντας, και πάλι αναβάλλοντας, έρχεται αιφνίδιος ο θάνατος και μας βρίσκει ανεξομολόγητους. Και πηγαίνουμε στο φοβερό δικαστήριο αναπολόγητοι…

Είχαμε τόσες ευκαιρίες! Και δεν τις εκμεταλλευθήκαμε! Τις χάσαμε!

Ιδού, μια πολύ ωραία και ωφέλιμη ιστορία που θα μας δείξει με τον πλέον παραστατικό και γλαφυρό τρόπο τα όσα είπαμε παραπάνω.

Ένας ηλικιωμένος άνθρωπος ήταν βαριά άρρωστος. Ο γιατρός του, ήταν καλός χριστιανός και του έλεγε:

-Μη ξεχνάς, ότι είμαστε και μεγάλοι πια. Εγώ θα κάμω ό,τι μπορώ. Αλλά και συ να εξομολογηθείς. Να τακτοποιηθείς ενώπιον του Κυρίου.

Μα εκείνος όλο ανέβαλλε:

-Έννοια σου, γιατρέ μου, την σαρακοστή θα πάω να εξομολογηθώ! Ας γίνω πρώτα καλά!...

Ο γιατρός βλέποντας την  τακτική του, και θέλοντας να τον κάμει να σκεφθεί πιο σοβαρά, του έκαμε το εξής χουνέρι: Σε μία του επίσκεψη, έφερε ένα μπουκαλάκι με φάρμακο και το άφησε στο τραπέζι του αρρώστου λέγοντας:

-Αυτό είναι για σένα!

Ρωτά ο άρρωστος:

-Πότε και πώς θα το πάρω;

-Μετά δύο μήνες και θα ιδούμε το «πώς».

-Γιατρέ, δεν αισθάνομαι καλά! Θα ζω μετά δύο μήνες; Θα γίνω καλά, χωρίς να πάρω κάτι;

-Αλήθεια! Δίκιο έχεις! Να ιδούμε τότε μετά από ένα μήνα!

-Καλά, γιατρέ μου, γιατί όχι από σήμερα; Με την υγεία μου παίζεις;

-Όχι, του λέει τότε ο γιατρός. Δεν παίζω με την υγεία σου. Ηθέλησα απλώς να σε βοηθήσω να σκεφθείς, ότι δεν κάνει να παίζεις και εσύ με την ψυχή σου, που είναι πολυτιμότερη από την υγεία σου.

Ο άρρωστος, το κατάλαβε το μάθημα καλά. Εμείς;

Ας τακτοποιηθούμε αδελφοί μου, τώρα που έχουμε καιρό, γιατί ως γνωστόν: «το σήμερα είναι δικό μας, το αύριο του Θεού»!!!